Chojnowski Park Krajobrazowy jest jednym z dwóch parków krajobrazowych leżących blisko Warszawy.
Utworzony został 7 czerwca 1993 roku na terenie 5 gmin: Piaseczno, Konstancin-Jeziorna, Góra Kalwaria, Prażmów i Tarczyn w celu ochrony cennego kompleksu Lasów Chojnowskich, doliny rzeki Jeziorki i doliny Wisły z malowniczą skarpą, parkiem oraz rezerwatami. Wraz z Mazowieckim Parkiem Krajobrazowym i Kampinoskim Parkiem Narodowym pełni ważną funkcję klimatotwórczą dla Warszawy. Te cenne, biologicznie czynne tereny stanowią przeciwwagę dla zurbanizowanej aglomeracji warszawskiej.
Położony na lewym brzegu Wisły ChPK zajmuje tereny płaskie, rzadko urozmaicone niewielkimi wzniesieniami pochodzenia wydmowego. Cennymi elementami krajobrazu tego terenu jest dolina rzeki Jeziorki wraz z dopływami: rzeką Zieloną i Tarczynką. Niestety znikają bagienne jeziorka, które wzbogacały krajobraz.
Większość powierzchni Parku zajmują lasy w przeważającej części są to bory mieszane, z przewagą sosny i udziałem dębu, brzozy i lipy. Na żyźniejszych glebach występują grądy, z przewaga dębu szypułkowego, z domieszką grabu i sosny, czasem lipy i osiki. W zespołach tych często spotyka się leśne drzewa owocowe takie jak: jabłoń płonka, grusza polna i czeremcha. W dolinach rzek można spotkać fragmenty lasów łęgowych. W składzie gatunkowym lasów spotkać też można pojedyncze buki prawdopodobnie wprowadzone sztucznie.
W dolinach rzek rosną olchy, jesiony, wiązy szypułkowe i polne. Wśród drzew iglastych dominuje sosna uzupełniana przez świerk pospolity i modrzew europejski. Ciekawostką botaniczną Parku jest stanowisko wiciokrzewu pomorskiego (objęte ochroną rezerwatową rez. ,,Biele Chojnowskie”).

Cennym elementem krajobrazu jest dolina rzeki Jeziorki, znajdujące się tam łąki i pastwiska ciągle użytkowane rolniczo stanowią dogodne miejsce dla zwierząt związanych z podmokłymi terenami. Nad Jeziorką można spotkać polujące zimorodki oraz wydrę, a w jej wodach żyje około 20 gatunków ryb, wśród nich pstrąg potokowy i miętus.

Rezerwat prawnie chroniony, ze względu na swoje wartości przyrodniczo-krajobrazowe. Kompleks leśny w którym dominuje starodrzew jest miejscem, w którym żyje wiele gatunków roślin i zwierząt. Dla zwiedzających i aktywnych fizycznie oferuje ścieżki turystyczne, możliwość uprawiania joggingu i jazdy na rowerze.

Park Zdrojowy położony jest w samym centrum uzdrowiskowej części Konstancina-Jeziorny. Jego główna aleja łączy ul. Piłsudskiego, jedną z najważniejszych arterii tej części miasta, z tężnią solankową. Będąc w Parku Zdrojowym warto zobaczyć m.in.: zegar słoneczny, pomnik Jana Pawła II, amfiteatr, tarasy widokowe i drewniane pomosty na bagnach. Ponadto do dyspozycji mieszkańców i turystów są m.in.: ścieżki spacerowe i rowerowe, trzy nowoczesne place zabaw dla dzieci oraz boisko do siatkówki.

Tężnia w Konstancinie-Jeziornie to drugie, po tężni w Ciechocinku, najstarsze inhalatorium w Polsce.
Złoża leczniczej solanki odkryto w Konstancinie-Jeziornie w 1965 roku, a 12 lat później – w 1977 roku – rozpoczęto budowę tężni. W 1978 roku ukończono pierwszą część budowy: konstrukcję z drewna sosnowego zbudowali górale, a zbiórkę tarniny społecznie przeprowadzili mieszkańcy Konstancina.
W latach 1979-1980 dobudowana została druga część tężni i uruchomiony kolejny „grzybek – inhalator”.
Jednak to datę 21 lipca 1978 roku uznaje się za początek działalności naturalnego, konstancińskiego inhalatorium.
Tężnia solankowa jest zasilana solanką z położonego nieopodal odwiertu, posiadającą właściwości lecznicze. Powietrze wokół Tężni w wyniku parowania solanki tworzy swoisty mikroklimat zbliżony do klimatu, którym można cieszyć się nad morzem. Szczególnie istotne dla zdrowia są pierwiastki jod, brom, wapń oraz magnez.

Bogate kolekcje roślin, ścieżki edukacyjne, warsztaty tematyczne.
Od 1974 roku na obszarze 40 hektarów gromadzi cenne zbiory roślin, które udostępniano do zwiedzania od roku 1990. W Ogrodzie Botanicznym w Powsinie od wielu lat organizowane są wystawy sztuki inspirowanej przyrodą, obejmującej malarstwo, rysunek, fotografię artystyczną oraz rzeźbę. Od 23 lat Ogród jest również miejscem koncertów w ramach Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego „Floralia Muzyczne – Muzyka w Kwiatach”. Festiwal wpółorganizowany jest wraz z Towarzystwem im. Fryderyka Chopina i jest jednym z najstarszych festiwali w Polsce.

Ciekawy krajobrazowo z piękną zielenią, wypełniony śpiewem ptaków Park Kultury oferuje tereny spacerowe, bogate zaplecze sportowo-rekreacyjne m.in. z basenem kąpielowym, boiskami, placami zabaw dla dzieci, a nawet całoroczne domki turystyczne i punkty gastronomiczne, wypożyczalnie sprzętu sportowego oraz pawilon rekreacyjno-sportowy wraz z kortami tenisowymi.
Przez teren Parku Kultury przebiegają fragmenty szlaków turystycznych PTTK – zielonego i czerwonego.

Leśne tereny niedaleko Warszawy, położone na przedłużeniu Traktu Królewskiego z dojazdem Kolejką Wilanowską stały się popularnym miejscem budowy willi letniskowych. Na przełomie XIX i XX wieku powstało tu wiele okazałych rezydencji zaprojektowanych przez czołowych polskich architektów we wszystkich modnych ówcześnie stylach: od stylów historycznych (neogotyk, neoklasycyzm etc.), poprzez architekturę dworkową i witkiewiczowski styl zakopiański, ale również wzory willi włoskich czy zameczków nadreńskich, aż po fantazyjną secesję, modernizm, czy oszczędny funkcjonalizm lat 30.